John Lennon was opnieuw voor een avondje onder ons dankzij een scala aan talentrijke muzikanten van eigen bodem @ De Roma. Op 8 december 2015 zou John Lennon 75 geworden zijn moest er niet een zekere Chapman anders over gedacht hebben.
De Britse relschopper, vredesactivist, wereldverbeteraar, het genie maar bovenal een prachtig songschrijver werd helaas aan ons ontrukt omdat Mark David Chapman, zijn moordenaar, hier een andere visie over had. De wereld was in rouw, in shock, want door dit gebeuren zou een Beatles reünie nooit meer kunnen plaatsvinden.
Lennon sloeg er in om de enige te zijn om met popmuziek de vinger aan de pols van de maatschappij te houden. Dit ging van omstreden rockmelodietjes tot controversiële uitspraken.
Dat hij daar in sloeg is vandaag nog maar eens het bewijs hoe John Lennon écht in elkaar stak.
Denk hierbij maar aan die tijdloze nummers als 'Working Class Hero', 'Come Together', 'Give Peace A Chance', met een nog steeds brandend actueel onderwerp, maar het was vooral met 'Imagine' dat hij toch het verschil maakte.
Dat zijn eigen imago haaks op zijn branie stond verduidelijkte hij meermaals in sommige van zijn songs. Nadat hij zich permanent in de USA vestigde, werd hij in korte tijd de meest in de radar lopende (en daarbij steeds afgeluisterd door de veiligheidsdiensten) persoon in de USA.
John Lennon was niet zo maar een mens, hij was een man niet alleen een enerverend persoontje maar zijn ganse leven was een complexiteit, een totale chaos maar hij wist die ordeloze jungle steeds mooi te verwoorden in zijn songs.
En met de volgende woorden wist hij respect af te dwingen bij vriend en vijand:
"You may say I'm a dreamer, But I'm not the only one..."
Jean Bosco Safari is een Beatlesfan en kenner van het eerste uur. Enkele jaren terug, tijdens het nu terziele gegane driedaagse festival Terras Bilzen, heeft hij dat al eens meer dan duidelijk gemaakt.
Om de herinnering aan deze grote songschrijver levend te houden, sloegen Jean en enkele van zijn vrienden de handen in elkaar en brachten onder de noemer 'Imagine No Lennon' een avondje pure nostalgie gewijd aan de man die ons tijdens zijn Beatles periode, maar ook nadat deze gesplit waren, een resem liedjes schonk die nu reeds deel uitmaken van ons cultureel erfgoed.
Met prachtige versies van 'Working Class Hero' werd het feestje in gang getrapt door Jean en om nog verder weg te mijmeren kregen we ook nog 'Rain', het nog immer fantastisch klinkende 'Nowhere Man', 'No Reply' en 'Woman'.
Jean was vandaag niet de enige vocalist van dienst.
Dr. Kloot Per W, The Misters enz... had de eer om 'Cold Turkey' van de Plastic Ono Band door de luidsprekers te laten kletteren en dat deed hij weer op zijn eigenzinnige manier.
Nog enkele meezingers van formaat, het publiek had de smaak inmiddels te pakken en daar profiteerde Bosco Safari een beetje van, volgden: 'Jealous Guy', 'I Should Have Known Better', 'Whatever Gets You Through The Night', al deze nummers legden een foutloos parcours af.
Voor 'Revolution' nam de frontman van de nog steeds legendarische Irish Coffee, William Souffreau, de zang credits voor zijn rekening, en met een nog steeds ietwat rauwe maar schitterende stem (denk hierbij maar aan 'The Show' – Irish Coffee) liet hij ons weer wegdromen naar november 1968 toen 'The White Album', waarop we dit prachtige nummer terugvinden, werd uitgebracht. David Piedfort zorgde hier voor de juiste gitaaruitstap.
Vooraleer er één noot werd gespeeld meldde Jean dat ze vanavond geen titels gingen noemen. Alleen maar omdat het publiek er zelf zou achter komen wat de namen van deze prachtige songs zijn.
Na de pause ging het feestje gewoonweg verder met een beklijvende versie van 'Girl'.
Een extra gast werd geïntroduceerd, nl. Nico Mortelmans, sitarspeler en om dit instrument onder de knie te krijgen bezocht hij vrij vaak India waar hij les kreeg van enkele specialisten.
Met 'Across The Universe' kregen we een eerste staaltje van zijn talent op het toch niet eenvoudig te bespelen snareninstrument. Iets later mocht hij even helemaal solo.
Wat nu volgde was een van de meest psychedelische nummers van de Beatles 'Lucy In The Sky With Diamonds'. Ook dit nummer mocht weer rekenen op veel vocale bijval vanuit het publiek.
Eric Goeman, Lennon-kenner van het eerste uur, kreeg na deze spetterende versie wat tijd om het publiek iets meer te vertellen over John Lennon. Ergens op het podium, maar ook vanuit de zaal, werd een klein beetje de indruk gewekt dat de brave man zijn dialoog iets te lang duurde.
Naar het einde van de show toe werden we nog vergast op o.m. 'Strawberry Fields Forever', eentje dat zeker vanvond niet mocht ontbreken maar dat gold ook voor enkele andere hits van weleer: 'I'm The Walrus', waar ze het origineel sterk mee benaderden, 'I Feel Fine', 'Ticket To Ride', en 'A Hard Days Night'.
Als laatste nummer kondigde Jean 'Twist And Shout' aan waarbij de ganse zaal rechtveerde.
Uiteraard mocht deze avond niet stoppen zonder de nodige bisnummers, snel schudden ze nog even 'All You Need Is Love' en 'Imagine/Give Peace A Chance' uit hun mouw.
De 'Trip Through Memory Lane' zat er op en daar stonden we dan, niet goed beseffend dat het feestje over was.
Iedere muziekliefhebber die de Beatles en in het bijzonder John Lennon in hun hart meedragen, hadden eigenlijk vanavond allemaal aanwezig moeten zijn maar dan vrees ik dat De Roma een beetje te klein zou kunnen geweest zijn. Maar vanavond hoefde dat niet te zijn: een dagje in de week waarbij we, dankzij wonderboy Lennon en de sterke muzikanten op het podium, voor enkele uren de harde realiteit, waarmee we iedere dag geconfronteerd worden, van ons konden afzetten.
'Imagine' zou eigenlijk het ultieme vredeslied moeten worden.
John Lennon – Imagine
Imagine
Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
No religion too
Imagine all the people
Living live in peace...
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world...
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one..
En hopelijk wordt deze utopie ooit bewaarheid.
https://www.youtube.com/watch?v=DVg2EJvvlF8
Line-up:
Jean Bosco Safari (zang, gitaar)
William Souffreau (zang, gitaar, mondharmonica)
Ben Crabbé (drums)
Dr. Kloot Per W (zang, gitaar)
Marco Rosso (Marc Van Puyenbroeck)(bass)
Steven Mintjens (keys)
David Piedfort (lead gitaar)
Nico Mortelmans (sitar).
Report & photo's Alfons Maes © / NNieuws.
